Net terug van vakantie stond er alweer een actief weekend op het programma. Vanwege de voorbereidingen op de halve marathon wilden we zaterdag 18km hardlopen op redelijk tempo en voor zondag hadden we ons al enige tijd geleden ingeschreven voor Groesbeeks Gruwelijkste, een MTB toertocht voor het goede doel vanuit (jawel) Groesbeek.

Het hardlopen ging eigenlijk heel goed al was het best zwaar. Voor mij zwaarder dan voor Christel. Legio oorzaken: aardige snelheid (5:54 per km), benauwd weer en de Aia BBQ met aardige wijnconsumptie op vrijdagavond zorgden ervoor dat met name de laatste 5km of zo zwaar aanvoelden. Als route hadden we gekozen voor een rondje rondom de Kraaijenbergse Plassen vanuit Linde bij Cuijk. Mooi en afwisselend rondje. Helaas wel nog twee keer fout gelopen. Daardoor ook paar keer even moeten stoppen om op de iPhone de route te bekijken. En elke keer opstarten is ook zwaar. De pauzes die je dan even krijgt wegen daar voor mij niet tegenop. Na afloop hadden we allebei hele zware benen en dan stond het mountainbiken nog voor zondagochtend op het programma!

Zondagochtend werden we bij het ontwaken onaangenaam verrast door de regen die nog viel. Gelukkig voorspelde buitenradar droog weer vanaf 9:00. Dus om 9:00 thuis vertrokken en op de MTB naar de start bij het sportpark in Groesbeek. Daar onze startbewijzen (stuurdbordjes en armbandje) voor de 50km opgehaald. Uiteindelijk om 9:40 vertrokken voor een mooie en afwisselende tocht. De bossen en velden rondom Groesbeek bieden volop mogelijkheden voor uitdagend mountainbiken en de organisatie van GG had weer, net als vorig jaar, een mooie tocht uitgezet. En voor een groot deel anders dan vorig jaar. Ergens vrij vroeg op de route reden we over een smal paadje door de weilanden. Door de regen van die nacht was dit paadje glibberig en modderig geworden. De modder was een mix van zand, andere grond en gras. Een verwoestende combinatie waar de versnellingsapparaten van onze fietsen dus ook de rest van de tocht problemen van ondervonden. Christel kon het buitenblad voor niet meer gebruiken (de ketting kwam dan helemaal vast te zitten) en ik had wat moeite de ketting op het binnenblad voor te krijgen. Geen hele grote problemen maar wel lastig. Aan het eind van dit glibberige stuk zijn overigens de eerste foto’s genomen, net waar het aardig omhoog begon te lopen.

grgru2014_1 grgru2014_2 grgru2014_3

Het weer verbeterde trouwens flink en uiteindelijk werd het nog heel zonnig. Dat maakte de tocht nog extra mooi, ondanks dat het wel op veel plaatsen erg modderig was. Na de pauze ging de route op het Museum Orientalis aan. Op de lange klim omhoog naar de Nijmeegse Baan werden we nog even van de route afgestuurd vanwege een ongeluk. We zagen twee ambulances en een groepje fietsers staan. Later bleek dat toen iemand (een op zich fitte politieman) een hartaanval had gekregen. Deze persoon is later in het ziekenhuis helaas ook overleden.

De route werd door het museumpark geleid. Best een aardig stuk; niet spectaculair maar wel bijzonder. Na het park volgde nog een aantal lastige stukjes met als laatste lastige stuk de “dubbele looie piep”. Daar zijn ook de laatste foto’s gemaakt.

grgru2014_4 grgru2014_5

 

Hierna was het voornamelijk uitbollen naar Groesbeek. Wel nog over een paar leuke paden en nog door een beekje waar ik op volle snelheid doorheen reed met natte sokken als gevolg ;-). Na afloop kwamen we Bas en Marcel nog tegen waar we even later ook mee terug naar Malden gereden zijn. Thuis zijn we nog zeker een uur bezig geweest om de fietsen weer een beetje schoon te krijgen!

Heel prettig om te merken dat onze lichamen die inspanningen prima verteerden. Meer dan wat zware benen hebben we er niet aan over gehouden. Maar natuurlijk was de vermoeidheid er wel degelijk. De tajine en de fles rode wijn die onze beloning vormden op zondagavond smaakten dan ook helemaal prima.