Sankt Moritz: Suvretta Loop

De dag begon al veelbelovend. Bij het opstaan zag het er al schitterend uit: mistbanken lager in het dal, zon erboven. En het bleef de hele dag mooi weer. Als route hadden we route 671, de Suvretta Loop, gekozen. Op de laptop had ik daar een aanrijroute bij verzonnen. Die aanrijroute betekende wel gelijk vanaf de start klimmen, hoewel ons hotel toch al boven de 1900m ligt. Maar de aanrijroute was dan ook absoluut de moeite waard. Het eerste stuk klim over asfalt ging langs hele dure en grote villa’s. Het onverharde stuk daarna was nog goed te doen en bood gelijk al mooie panorama’s. Laatste stuk van de aanrijroute was zelfs een heuse single trail. Heel mooi, maar deels ook heel erg steil. De steilste stukken moesten we de fietsen “schieben”.

Eenmaal op route 671 aangekomen bleek ook die erg steile stukken te bevatten. Christel had nog wat moeite met haar conditie ruim boven de 2000m dus heeft een stukje gelopen. Ik kon dit eerste deel helemaal rijden. Door een steeds ruiger berglandschap ging het gestaag en minder gestaag omhoog tot onze lunchplek bij het Bergstation van de Corviglia baan op bijna 2500m hoogte. Lekker op het terras in de zon genieten van Flamkuchen. Het was hier trouwens een komen en gaan van bikers. Sowieso kwamen we vandaag meer bikers dan wandelaars tegen. Opvallend!

Na de pauze klommen we eerst nog stevig door tot bijna 2700m. En vanaf daar reden (en liepen we) een 11km lange single trail! Eerst nog wat op en neer gaand, wat het wel zwaar en lastig maakte. Single trail omhoog rijden, terwijl je zadel al laag staat en het pad bezaaid ligt met rotsen, is niet bepaald simpel. We bevonden ons echt helemaal in het hooggebergte. Geen huizen, geen verharde weg, geen koeien, niets meer behalve rotsen, stroompjes, wat lage begroeiing en heel veel ruige bergen die nog veel hoger waren dan waar wij reden. Vanaf de Suvretta pas ging de trail overwegend naar beneden. Hier begon de echte ultieme mountainbike fun. Iemand beschreef deze route op internet als “hiervoor heeft God mountainbiken uitgevonden” en dat is niets te veel gezegd. De route was mooi ons niveau. De meeste stukken waren voor ons goed te doen of net te doen. Enkele echt moeilijke stukjes (en twee keer een langer stuk) moesten we dan weer lopen. Onze ervaring die we de afgelopen week hadden opgedaan kwam op de stenige trail goed van pas. Menig rock garden zijn we overheen gestuiterd. Heel erg leuk waren ook de tientallen stroompjes waar we doorheen reden. Tientallen keren smal maar een enkele keer ook meerdere meters breed en wat dieper. De sokken zijn niet helemaal droog gebleven en soms droop het water van onze kuiten af!

Na de trail hebben we nog een aantal kilometers over een ruige schotterweg hard naar beneden gereden, of beter gezegd gestuiterd. Om 16:30 was het tijd voor een kaffee-und-kuchen pauze, waarna de route de laatste 10-15km voornamelijk over asfalt terug naar Sankt Moritz en uiteindelijk na een laatste stevige klim, ons terug naar ons hotel voerde. Dik 41km en 1300hm hadden we op de teller staan na wat voor mij de mooiste route is die ik ooit gereden heb.