Surselva: Lag da Pigniu

En weer een leuke mountainbike-tocht! Het weer was al weer een stuk beter dan gisteren dus wederom een leuk tochtje uitgekozen. Iets minder zwaar dan gisteren deze keer, want we willen nog tot en met volgende week door. Gekozen voor een gemarkeerde route vanuit Brigels, de route nummer 225. Dus fietsen op de auto en naar Brigels, over een hele mooie en smalle bergweg. Die weg was al de moeite waard. Na onderweg nog inkopen gedaan te hebben voor de lunch konden we in Brigels aan het verwarmde (!) meer beginnen met onze tocht.

De tocht ging eerst een flink stuk omlaag, deels razendsnel over asfalt en deels over een hele mooie en uitdagende trail. Tot bijna in het dal van de Vorderrhein op een hoogte van 750m. Vanaf daar begon een lange lange klim over asfalt, gelukkig met weinig verkeer (zoals trouwens op bijna alle asfaltwegen hier). Het eerste stuk steil tot heel erg steil. Helaas was het steile stuk in het begin nogal saai, want door het bos met weinig uitzicht. Halverwege ergens het eerste deel van onze lunch genoten om daarna vol goede moed weer verder te rijden. Gelukkig werd het landschap veel opener waardoor het klimmen ons een stuk gemakkelijker viel. Een stuk voor het dorpje Pigniu werd het ook minder steil en waren er zelfs een paar korte vlakke en dalende stukken. Bijzonder was verder dat we vlak voor het dorp nog een groepje jagers bij een die ochtend geschoten hert zagen staan. Het jachtseizoen is overduidelijk begonnen! Na in Pigniu nog een cappuccino met versnapering (appelgebak voor mij en Nußgipfel voor Christel) genoten te hebben volgde het laatste stukje klim voordat we bij het stuwmeer Laf da Pigniu waren. De blikken op de stuwdam werden steeds mooier. De stuwdam bleek voorzien van schilderingen die herinneren aan een Russische generaal die met zijn troepen voor Napoleon de Alpen over vluchtte. Christel’s blik trok uiteraard ook naar de diverse klimroutes die op de stuwdam aangebracht waren.

De route ging vervolgens helemaal om het stuwmeer heen en bood vele mooie uitzichten op de hoge bergen rondom het meer en op verschillende mooie watervallen. Het eerste stuk ging over een brede Schotterweg maar op het verste punt ging dit over in een smalle trail die op en af langs het meer voerde. We hebben een paar keer een paar meter moeten lopen maar dat deed niets af aan de hoge funfactor. Weer uitgekomen bij de stuw ging de route over in een steil naar beneden lopende trail. Voor dit stuk waren we eerder al door wandelaars gewaarschuwd en het bleek inderdaad zeer uitdagend. In die mate dat we flinke stukken moesten lopen. Uiteindelijk hebben we van dit stuk van zo’n halve tot een hele kilometer misschien 2/3 kunnen rijden. Maar we hebben wel weer grenzen verlegd. We hebben hele stukken gereden waarvan we tot voor kort niet mogelijk gehouden zouden hebben dat we ze zouden durven te rijden! Na dit spannende stuk hebben we nog even gepauzeerd om met nieuwe energie de rest van de route te volbrengen. Die liep op en af naar Brigels, inclusief een lange razendsnelle afdaling over asfalt en een klim door de weilanden. met onderweg wederom wonderschone panorama’s.

Na 32km en ongeveer 1100hm waren we terug bij de auto. Vanavond voor de tweede en laatste keer in Ustria Hurtig gegeten. We kozen allebei voor Cordon Blue, die hierna dus nooit meer hetzelfde zal zijn! De komende avonden eten we weer in hotel Surselva. Oorspronkelijk hadden we voor 4 nachten geboekt maar we hebben vanochtend aan Chris aangegeven langer te willen blijven. Tot vrijdag of zelfs zaterdag. Op dit moment zijn we de enige gasten in het hotel, dus Chris was hier verguld mee, zoals hij overigens met alles is. Hij is one seriously happy dude!