Nadat we vorig jaar de 5km van het Molenhoeks Makkie hadden gelopen hebben we ons dit jaar ingeschreven voor de 10km. Wederom als onderdeel van het grote Aia team. Met een goede voorbereiding zagen we het helemaal zitten om op een tijd van rond het uur uit te komen. Het weer speelde ons ook nog eens in de kaart, niet te koude en niet te warm en droog. Wellicht dat de lucht wat vochtig was maar daar hadden wij beiden geen last van.

Net als vorig jaar was het verzamelen bij Paul Dirven in Molenhoek waar de shirtjes, chips en startnummer klaarlagen. Tevens gelegenheid om nog een laatste kopje koffie of thee te genieten. Nicole liep dit jaar de 5km mee en dus waren Joris, Nicole, Jurre en Emiel ook naar Molenhoek gekomen. Extra gezellig! Vlak voor 10 uur zijn we als groep naar de start gelopen waar de 10km lopers nog even tijd hadden om op te warmen en de 5km lopers zich al snel moesten opstellen om te starten. Die start hebben we, na onze eigen warming up, nog even meegemaakt om vervolgens ons zelf in het startvak voor de 10km op te stellen. En dan konden we eindelijk vertrekken.

Vanaf het begin ging het vrij goed. We liepen een twintig tal meter achter Mark en Emile aan, een mooi mikpunt dus. Al snel wees en medeloper Christel erop dat ze een losse veter had. Die moest dus gestrikt worden; ik besloot verder te rennen. Gelukkig kostte dit Christel nauwelijks tijd. Ze liep enkele tientallen meters achter me. Op het onverharde stuk aangekomen vond ik al snel aansluiting bij Emile waar ik zo’n 10 minuten mee op rende tot Christel zich weer bij ons aansloot. Daarna hebben zijn we wat versneld en lieten Emile achter. De eerste helft was erg zwaar. Veel op-en-af met steile zanderige hellingen en veel lastige bewortelde afdalingen. Wel heel mooi, maar een stuk zwaarder dan de 5km van vorig jaar! Na de zandklim (die ook in de rode MTB route zit) werd het gelukkig allemaal wat vlakker. Wel kreeg ik snel door dat een tijd onder het uur er niet meer in zat. Ondertussen liep Christel een stukje voor me. De hele tijd zo’n 20-30 meter. Op de laatste helling naar het jachtslot toe moest ik toch echt even gas terugnemen. Een steile helling en druk met medelopers, dus gemakkelijk ging die niet. Christel liep hier dan ook aardig uit. Na die laatste helling heb ik weer rustig het tempo kunnen opbouwen om op het laatste stuk in Molenhoek nog flink te versnellen. Hier stonden weer heel veel bekenden langs de kant; de aanmoedigingen (om Christel nog even bij te halen bijvoorbeeld) waren rijkelijk!

Uiteindelijk ben ik in 1:01:51 geëindigd, precies 30 seconden achter Christel (1:01:21 dus). Een tijd die ik een paar weken geleden helemaal top gevonden zou hebben en waarmee ik nu gewoon tevreden ben. Volgend jaar misschien binnen het uur? Nu verder trainen voor de 7HL. Ben benieuwd of die in ongeveer 1 uur en 30 minuten gaat lukken. Ambitieus, maar niet helemaal onmogelijk.

Categorieën: Hardlopen