Van Slano naar Dubrovnik

De kapitein had het zo gepland dat hij met leeg schip het stukje ruwe open zee naar Dubrovnik wilde overbruggen. Daarom werden wij van boord gelaten, natuurlijk met de fietsen, in Slano (waar we maandag ook waren). De tocht naar Dubrovnik zou helaas bijna helemaal over asfalt gaan en maar 35km zijn. Doel was dan om voor 14:00 weer bij de boot te zijn, zodat lunch om 14:00 op de boot geserveerd kon worden. Wij hadden daar geen zin in, maar daarover later meer.

De route begon met kilometers lang, redelijk gelijkmatig, stijgen. Echt een klim om in je ritme te komen. Het was ook best een mooie klim die iedereen in zijn eigen tempo kon doen. Christel had nog het geluk wat verse vijgen te kunnen genieten. Zo langs de weg gevonden! Bovenaan de klim zaten we volledig in de mist. De gids raakte vervolgens weer eens in paniek over het weer want het zou gaan regenen en dan wilde hij zo snel mogelijk (over de hoofdweg) naar de boot. Maar het was duidelijk dat het alleen maar mistig was. Misschien een concept dat hier zuidelijk minder goed begrepen wordt. Na een stukje (heerlijk) afdalen hadden we dus ook weer heel mooi zicht op de kust.

Deze super lekkere afdaling kwam uit op de hoofdweg waarna het enige stukje onverhard van vandaag volgde. Wel een echt heel gaaf stuk met een knetter steil begin en mooie stenige stukken.

Waar dit pad weer overging op asfalt besloten Christel en ik dat we nog wel wat langer wilden fietsen en dan eventueel niet zouden eten op de boot. En dus op basis van de GPS, waarop ik de voortreffelijke OpenMTB kaart had geladen, een extra lus bedacht. Helaas wel geheel over asfalt, maar wel heel rustig en door een mooi gebied met her en der een olijfboomgaard. Het tweede deel van de lus was een hele mooie afdaling door een fraai dal die uitkwam op de oorspronkelijk te volgen route. Deze dus weer opgepakt. Eerst een stuk rustig asfalt met fraaie uitzichten.

Hierna kwamen we uit op de hoofdweg die we zo goed als helemaal zouden volgen tot in Dubrovnik. Maar we wilden nog wel wat drinken en eten en dus wat dorpjes bezocht die direct aan het water lagen. En we vonden inderdaad een bar-restaurantje dat open was en een hele aangename inktvis risotto serveerde.

Na de lunch over de grote weg verder. Helaas ging dat niet anders. Wel bood die weg weer mooie uitzichten, zoals een spectaculaire blik op de grote brug voor Dubrovnik en het daar achterliggende mega Cruiseship.

Nog even te ver op de hoofdweg doorgereden op weg naar de boot maar die uiteindelijk na 47km en ongeveer 1100hm gevonden.

– Posted using BlogPress from my iPad