Flexibele route planning

Eigenlijk zouden we vandaag een route van ongeveer 42km met 950hm doen. Die hadden we gisteren met behulp van kaarten, mtb gids Montafon en internet, moeizaam bepaald. En daar zijn we dus ook aan begonnen. Over asfalt omhoog, tot Silvertal relaxed en daarna tot Kristberg steil tot heel steil. Maar wel met hele mooie panorama’s. Delen daarvan hadden we al op maandag kunnen zien, ware het niet dat het toen verschrikkelijk slecht weer was en we met ronde de 40km/h, in een poging om zo snel mogelijk in het warme hotel te zijn, naar beneden raceten.

Bij de lunch op Kristberg, waar we een Oostenrijkse variant op toast aten, na 12,5km klimmen, besloten we om de route alsnog aan te passen. We waren erg bang anders te vroeg in het hotel te zijn en daar hadden we, omdat het onze laatste vakantiedag was en vanwege het mooie weer, niet echt veel zin in. Het alternatief betekende echter wel een route van 60km (uiteindelijke 62km) en bijna 1400hm. We vonden dat we de laatste twee weken voldoende training hebben gehad om dit maar te gaan doen. En dus zijn we van Kristberg doorgereden naar Wildried, een erg mooi zogenaamd Hochmoor (hoogveen) met schitterende rode herfstkleuren en verder naar de Sonnenkopf. Onderweg kwamen we onze gids Marcus van de afgelopen week tegen. Bij was alweer aan het gidsen en waarschuwde ons nog voor de erg steile stukken tot Sonnenkopf. Het landschap was echter zo mooi dat we er heel veel, zo niet alles, voor over hadden. Vooral het stuk tussen Wildried en Sonnenkopf bleek extreem mooi. Een heel fraai dal, voorbij het einde van de bewoonde wereld, met steeds minder bomen naarmate de hoogte (tot boven de 1800m) toenam en, weer, mooie herfstkleuren. En natuurlijk, de altijd aanwezige bergbeekjes en watervalletjes. En wat die steile stukken betreft: op één stukje van een meter of 10 à 20 na hebben we alles kunnen rijden.

De afdaling die vanaf de Sonnenkopf volgde was eigenlijk saai. Die hadden we niet omhoog willen rijden! Helemaal in de schaduw, tussen de bomen. De afdaling kwam uit in het Klosterdal, vlakbij de Arlberg autosnelweg. De weg door het dal terug was gelukkig weer een stuk mooier en afwisselender. Stroompje, koeien op de weg, weiden, van alles en nog wat kwamen we weer tegen.

Heel erg moe maar evenzo voldaan kwamen er rond half zes weer bij het hotel aan. Onze laatste tocht van de vakantie zat er helemaal en definitief op. Wat overblijft zijn gedachten aan twee hele mooie weken met fantastische mountainbike ervaringen, aardige en vaardige gidsen, twee hele verschillende hotels (die beiden tot de top in hun klasse behoren) en culinair genieten. Oostenrijk is nog niet van ons af!