Madeira: dolfijnen en meer

We gingen dolfijnen proberen te zien in plaats van wandelen vandaag. Er is altijd kans dat er niets te zien valt, zoals bijvoorbeeld gisterenmiddag het geval was. En laat dat nu net de andere optie geweest zijn voor onze reservering.

We gingen het water op in een gerestaureerde traditionele vissersboot, de Riviera Brava, met aan het stuurwiel een man met als 60 jaar ervaring op zee. De gids was een Duitse enthousiaste dame, misschien wel een dierenactiviste te noemen. Het bleek dat ze hulp kregen van mensen aan de kust die doorbelden waar de beste kansen waren om dieren te zien. Na wat belletjes ging de boot duidelijk een specifieke kant uit en al tamelijk snel zagen we de eerste groep dolfijnen. Volgens Fatima een groep van 10-12 Tuimelaars, inclusief een moeder met jonkie. De dolfijnen bleven uit zichzelf al veelal in de buurt van de boot en al ze al een keer wat verderop zwommen draaide de boot er weer naartoe. De dolfijnen gebruikten de boeggolf van de boot om te surfen, zoals Fatima het beschreef. Dit was al allemaal zeer indrukwekkend maar al helemaal mooi was het om hangend over de boeg naar dolfijnen te kijken die vlak voor en deels onder de boot zwommen. Soms draaiden ze zich om eens goed om ons eens goed te bekijken. Onbeschrijflijk mooi om zo’n dier in de ogen te kijken. Al met al denken we dat we een half uur in buurt van de groep bleven. Daarna vond de schipper dat de dieren rust verdiend hadden en zette koers uit naar een ander stuk zee.

Fatima kwam nog uitleg geven over deze dolfijnsoort en de onderzoeken waar zijn aan meededen. Verder riep ze ons op een petitie te ondertekenen om het vangen van dolfijnen voor dolfinariums tegen te gaan. Voor dolfijnen zijn dolfinariums zo klein dat ze veel minder oud worden dan in de vrije natuur. In de vrije natuur zwemmen ze wel zo’n 100km per dag. Dat kunnen ze nooit in een gevangenis. Daarnaast krijgen ze dode vis te eten, terwijl ze in de natuur levende vis eten. Allerlei redenen om dolfinariums te vermijden.

En wonder boven wonder we kwamen nog een groep dolfijnen tegen. Dit keer de Atlantische Gevlekte Dolfijn. Deze bleken al helemaal dol op surfen in de boeggolven van de boot. Ook daar konden we weer geruime tijd van dichtbij hun activiteiten volgen. En als klap op de vuurpijl kregen we ook nog een zeeschildpad te zien, inclusief poten een kleine meter in diameter. Eentje die overigens geplaagd werd door een dolfijn die er mee wilde spelen. De stouterd want de schildpad raakt hier erg gestrest van.

We werden allebei wel een beetje misselijk maar het was de moeite absoluut waard!

Na een lange lunchpauze is Christel nog gaan snorkelen vlakbij een strandje met heel ondiep water. Ze kon toch al tien verschillende soorten vis zien, waarvan de grootste 25cm lang. Daarnaast zag ze ook nog kleine zee-anemonen. Hierna nog even geklauterd over de golfbrekers waar we nog krabben zagen. De krab op de foto was toch zo’n 15cm groot. Pas op de foto zagen we hoe mooi die was.

Vanavond hebben we weer gegeten bij Tar Mar in Jardim do Mar. Op aanraden van mede hotelgasten hebben we vooraf nog een wandelingetje door dit hele mooie dorp gemaakt. In het dorp zagen we ook een Pitanga struik. Het eten was, net als de eerste keer weer erg lekker. Als toetjes had Christel overheerlijk Maracuja ijs en ik waanzinnig lekkere Maracuja pudding. Die Maracuja lekkernijen gaan we zeker missen. Vooraf kregen we trouwens van het huis een lekker glaasje Poncha. Die hadden we nog niet eerder op. Later kregen we van de serveerster nog de tip om, als het even mogelijk was, een keer een glas Maracuja Poncha te drinken. We houden onze ogen morgen open aan het eind van de wandeling. Wie weet of dit op onze laatste dag nog gaat lukken!