Vandaag zou het file lopen worden. We hadden voor half elf met de wandeling moeten starten om de ergste drukte te vermijden, maar uiteraard lazen wij dat te laat. De Levada das 25 Fontes stond op het programma. Één van de eenvoudigste en toch spectaculairste wandelingen op Madeira, wat de drukte verklaart. Maar eerst voerde onze tocht langs de Levada do Risco naar de gelijknamige waterval. Net als vorige week een mooie hoge waterval in een keteldalletje, maar niet zo mooi als vorige week. Een mooi lunchplekje ook waar brutale maar mooie vogeltjes (vinkjes?) rondvlogen en hipten. Ze bedelen als het ware om brood en de brutaalste at zelfs kruimels uit de hand.

Het volgende stuk betrof de Levada das 25 Fontes en daar was het me toch druk! Hordes wandelaars op soms heel smalle paadjes. Uitwijkmogelijkheden waren er soms niet waardoor we op de rand van de Levada moesten gaan zitten of zelfs op de randen van de Levada moesten gaan staan. De 25 bronnen van deze Levada omringden wederom een keteldal. Erg mooi en geen wonder dus dat deze wandeling zo populair is.
Dankzij de route van Stapreizen hoefden we maar een klein stukje terug over de drukke Levada. We sloegen een steil door het groen (en geel) dalend pad in om uiteindelijk bij de Levada da Rocha Vermelha uit te komen. Vanaf dit moment kwamen we nog maar weinig andere wandelaars tegen. Na de Levada een stukje gevolgd te hebben kwamen we bij een mooie pauzeplaats bij een stroompje met wat poeltjes en grote rotsblokken. Ideaal om even pootje te baden. Helemaal uitgerust begonnen we aan de klim naar boven. Het begon extreem steil. Wij dachten dat dit maar even zo zou zijn en het was duidelijk veel gebruikt. Het bleek echter een shortcut, maar toen we dat doorhadden konden we niet meer terug. Tientallen hoogtemeters klimmen en klauteren. Meer dan 60° was het wel. Handen en voeten waren nodig om enigszins veilig omhoog te komen. Gelukkig boden wortels, bomen en takken van bomen de nodige houvast. Eindelijk op het echte pad uitgekomen bleek dat nog slachtoffer te zijn geworden van een kleine aardverschuiving zodat we nog een paar stukken lastig moesten klauteren.

Eindelijk terug bij de auto nog genoten van de uitzichten die nog extra verfraaid werden door wolken en mistflarden. De weg naar Rabacal toe en weer terug liep over de hele fraaie hoogvlakte Paul da Serra. Bijna niet te geloven dat we op een eiland zijn. Soms deed het denken aan trajecten die we in de USA gereden hebben.

Nog vermeldenswaardig is het toetjes dat we vanavond aten: Maracuja pudding! Zelden zoiets lekkers gegeten (wat toetjes betreft dan).

Morgen even iets heel anders. We gaan met een boot mee om dolfijnen en zeeschildpadden te zien!

En dit is de route zoals we die gelopen hebben: 

Download file: madeira10.gpx

Categorieën: VakantieWandelen