Fieberbrunn – een beetje verborgen top skigebied

Voordat de heerlijke skidag aan de beurt komt wil ik op deze plek wat vertellen over ons hotel, Babymio in Kirchdorf. Dit hotel is dus geen aanrader, tenzij je zwanger bent, met baby op de wintersport wil of een algehele en sterke interesse in zwangerschap hebt (met al zijn facetten). Alles in dit hotel is op zwangeren en baby’s gericht. Ik bedoel maar, in de vitrine naast de bar staat een kolfapparaat tentoongesteld en er worden allerlei cursussen voor vrouwen met dikke buiken georganiseerd (geen aandacht voor de vaders trouwens, die moeten maar gaan skiën of boarden). Jurre en Emiel zijn echt te oud voor dit hotel. Het eten in het hotel is best ok, onze kamer niet te klein en niet te gehorig (erg belangrijk met hordes aan huilende baby’s) en de bediening is erg aardig, daar niet van. En het uitzicht vanaf onze hotelkamer is erg mooi, getuige de volgende foto’s.

Dan het skiën vandaag. Het skigebied dat we kozen was Fieberbrunn en wat een goede keus bleek dat. Top pistes, mooie liften, veel jause tentjes en schitterende panorama’s. De pistes bieden veel afwisseling. Eenvoudige korte blauwe pistes, langere blauwe race pistes (zoals de dalafdaling nummer 2 die onze favoriet was), lange rode pistes met steile en minder steile stukken en mooie stukken piste door het bos. Met de hele dag een heerlijk zonnetje en temperaturen die nu eens niet Siberisch waren was het dus een top skidag.

Om rustig te beginnen (Christel was nog wat slapjes) hebben we ’s ochtends een paar blauwe pistes gedaan aan de kant van Fieberbrunn waarna we Joris en Nicole voor de lunch ontmoetten in de Hochhörndler Hütte. Zij hadden ’s ochtends juiste de rode pistes aan de andere kant van het gebied gedaan en wilden ’s middags de andere (‘blauwe’) kant doen omdat ze op tijd terug moesten om Jurre van de skiles en Emiel van de opvang op te pikken.

Na de pauze hebben wij een aantal mooie en niet triviale rode pistes gedaan met ook nog het enige stukje zwarte piste in het hele gebied. Het ging allemaal erg goed. Christel’s lagere energieniveau en algehele slapte, vanwege de kortstondige aanval van voedselvergiftiging of buikgriep van gisteren, werd ruimschoots gecompenseerd doordat Christel technisch een topdag had. Waarmee de wijze woorden van een vroegere skileraar weer eens bevestigd werden: “mit Technik geht’s leichter”. Na een cappuccino pauze nog een paar pistes gedaan om tegen kwart voor vier bij de auto terug te zijn. Hopelijk kunnen we nog wat van deze dagen bijschrijven. We overwegen trouwens om net als vorig jaar zaterdag ook nog te skiën en dan in twee etappes naar huis te rijden.

– Posted using BlogPress from my iPad