Torre de los Lobos en Cala del Carnaje

Vandaag stond onze tweede en laatste ‘rond’wandeling bij Rodalquilar op het programma. Een relatief korte wandeling, 13km, en niet echt zwaar met 350 eenvoudige hoogtemeters. Dat brengt ons totaal overigens al op 57km deze week. En we wandelden opnieuw met heel mooi weer. Het was al vroeg tamelijk warm zodat we buiten konden ontbijten. Na het ontbijt hebben we eerst wat gelummeld en nog even de tuin van ons onderkomen bekeken.

Elke meter van de wandeling vandaag liepen we twee maal! Dat zit zo: eerst liepen we naar de Torre de los Lobos en vervolgens weer een paar kilometer terug op dezelfde weg om dan een afslag te pakken naar de Cala del Carnaje en weer helemaal terug, over dezelfde weg dus, naar El Jardin de los Sueños. De route naar de Torre ging over een smalle asfaltweg, eerst licht en daarna steiler omhoog door een onbewoond en droog (maar dat is het hier overal) heuvelgebied. De Torre de los Lobos (Wolventoren) is een oude wachttoren die nu als vuurtoren dient op een hoogte van 265 meter boven zee. En natuurlijk biedt zo’n plek schitterende, bijna 360° graden, panorama’s. Het was weliswaar iets minder helder dan voorgaande dagen maar nog steeds heel erg mooi. We hebben met de fraaie uitzichten heerlijk gepicknickt. 

Na de lunch liepen we een paar kilometer terug over het asfaltweggetje en sloegen dan af op een witte, onverharde, rotsachtige weg die zich heel fraai naar het kiezelstrand Cala del Carnaje slingerde. Het kiezelstrand was volkomen verlaten en mooi gelegen tussen hoge en fraai gekleurde rotsen aan beide zijden. Heerlijk om hier even rond te lopen en wat over de rotsen te klauteren. We hebben hier dan ook best een tijdje rondgehangen. We liepen in een klein uur terug naar El Jardin de los Sueños. Er bleef ruim voldoende tijd over voor Christel om lekker te zwemmen in het zwembad van onze B&B. En voor mij om, zittend op het terras, dit verhaaltje te schrijven en de foto’s te uploaden (via een trage maar betrouwbare internetverbinding).