Zoals een goed Frans ontbijt betaamt bestond dit uit brood met jam. Maar, dit keer stonden er maar liefst twaalf verschillende soorten jam voor onze neus. Isabelle van B&B la Vercorelle zei dat we pas op de fiets mochten stappen als we ze alle twaalf geprobeerd hadden. Zo ver kwamen we niet, maar we hebben er zeker 6 p.p. geproefd. De bijzonderste jam had de naam ‘Pissenlit’ wat vrij vertaald pissenbed had kunnen betekenen maar gelukkig kende Isabelle het Duitse woord, Löwenzahn, voor het gele bloemetje waar de jam van gemaakt is. In het Nederlands dus ‘Leeuwentand’.

Tijdens het ontbijt werd er over van alles en nog wat gesproken door de gasten en door Isabelle die ontzettend veel weet over de omgeving en de natuur in de Vercors. Christel vroeg of de honden die wij gezien hadden bij groepjes schapen de schapen moesten beschermen tegen wolven en dat bleek zo te zijn. Isabelle vertelde dat er één roedel wolven door de Vercors dwaalt (ze leggen wel 50km per etmaal af) en dat sinds de wolf terug is, veel eigenaren van schapen dit soort honden kochten om hun kudde te beschermen. Die honden werden grootgebracht met de schapen en dachten dan ook zelf schaap te zijn en werden niet door mensen geaaid. Veel van die honden konden behoorlijk agressief zijn tegen wolf en mens, mede ook omdat sommige honden volgens haar echt vals waren. In korte tijd waren er veel honden nodig, dus konden de kopers niet al te kieskeurig zijn.

Na dus heel goed ontbeten te hebben hebben we eerst de abdij van Léoncel uit de 11e eeuw bekeken, klein maar fijn! Toen we dan eindelijk begonnen aan onze fietstocht was het al een beetje opgewarmd zodat het aangenaam fietsen was. Het eerste stuk liep door de vallei via het minidorpje la Vaccherie (Léoncel is overigens nauwelijks groter) eerst vlak en daarna rustig stijgend door de schitterende vallei naar de Col de Bacchus. Vanaf deze col hadden we wederom een mooi uitzicht op de Drôme en na de col was het kilometers lang aangenaam dalen door een schitterend gebied naar Beaufort-sur-Gervanne waar we geluncht hebben bij Hotel-Restaurant du Midi. Helemaal zeker weten doe ik het niet, maar ik heb het vermoeden dat we hier 5 jaar geleden op de laatste etappe van onze fietstocht door de Drôme ook gegeten hebben. In ieder geval kwam ik er via Strava achter dat we de eerste kilometers na de lunch, richting Gigors, toen ook al gereden hebben, niet dat we ook maar iets herkenden overigens.

Vanaf de lunchplek stegen we met een aangenaam stijgingspercentage en wederom over hele rustige wegen, ter illustratie: we werden door meer koeien nagekeken vandaag dan dat we auto’s tegenkwamen, en door een wonderschoon gebied naar de Col Jérôme Cavalli. En vanaf deze col stegen we eigenlijk gelijk door naar de laatste col van de dag, de Col des Limouches. Maar in plaats van geleidelijk stijgen ging het golvend verder, netto omhoog, maar met korte afdalingen en korte steile stijgingen (tot 15%), tot een paar kilometer voor de col. Op de col lag vreemd genoeg een slagerij, een charcuterie, die alleen op zondag (!) open is en streekspecialiteiten maakt en verkoopt. Een aantal van die specialiteiten zaten ook bij ons avondeten. Op de col draaiden we een kleine weg op die wat later onverhard en stenig werd. Een paar kilometer verder, ondertussen weer verhard, zetten we de laatste afdaling in naar Léoncel. Na 46km en ongeveer 900 hoogtemeters stonden we weer bij de B&B na wederom een heel erg mooie tocht! Dit gebied lijkt wel gemaakt voor fietsers!

Het avondeten werd, zoals gebruikelijk bij een Table d’Hote, met alle gasten samen aan een grote tafel genoten. En zoals eveneens gebruikelijk werd begonnen met een aperitief. Het eten bestond uit allerlei lekkere hapjes, zeg maar specialiteiten van de regio. Wij zaten aan tafel met een Franse wielrenner (of eigenlijk triatleet) die er gisteren ook al bij was, een wat ouder Frans stel en een Zwitserse vader en zoon. Die laatste twee waren ook aan het fietsen in de Vercors en zeer geïnteresseerd in de tocht die wij vandaag gedaan hadden. Dat was voor hun wel iets voor morgen. Sowieso was het erg gezellig tijdens het eten. De Zwitserse jongeman bleek een wielerliefhebber en daarnaast, net als ik, niet erg bedreven in de Franse taal. Dus konden wij aangenaam kletsen in het Duits. Een verademing ;-).

Nog even over de B&B. Dit is een bijzondere plek. In de hele B&B staat en hangt allerlei oud landbouwgereedschap. Daarnaast staan en hangen er overal allerlei dierenfiguren. En dan nog vele schilderijen, van de hand van Isabelle en veel borduurwerk van de hand van Catherine. En de gemeenschappelijk eetruimte is een lust voor het oog en voor de smaakpapillen. Overal staan lekker drankjes en eetspecialiteiten. Uiteraard allemaal niet gratis, maar leuk is het wel! Ik denk dat we nog wel een jam en een thee (Verveine!) mee naar huis nemen.

Download file: 2016-10-05.gpx

3 reacties

Leny Wijts · 2016/10/06 op 16:39

Hallo luitjes,
Weer geweldige foto’s; prachtig weer met strak blauwe lucht en zonnig.
Ik heb even de vertaling van Löwenzahn opgezocht en het blijkt in het Nederlands een paardebleom te zijn.
Dacht eerst aan een leeuwebekje.
Groetjes, Mathieu en Leny

    Leny Wijts · 2016/10/06 op 16:48

    Even correctie op mijn eerdere reactie: het is dus paardenbloem 😉

RiAnt · 2016/10/05 op 22:40

Alweer geweldig, lokvoer morgenweer een mooie dag gewenst gr.

Gesloten voor reacties.