TransAlp dag 6: Prad – Meran

Vandaag alweer de laatste dag van onze TransAlp, een lange etappe (59km) met niet al te veel hoogtemeters (750hm). Verreden bij schitterend weer. Duidelijk een etappe in twee delen. Het eerste deel van Prad naar Latsch betekende klimmen en trails rijden. Dan vanaf Latsch over asfalt in hoog tempo naar Meran waar het einde van de tocht is.

Na een stuk inrijden over asfalt tussen de appelboomgaarden door (inclusief sproeiinstallaties) moesten we een stukje door een drassig gebied. De gidsen noemden dit een Vasa paadje. Wordt alleen gebruikt door Vasa als ze hier langskomen. Er was dus geen echt paadje, eigenlijk alleen maar een spoor door het groen en door de stinkende drek. Christel en ik bleven netjes overeind maar schoenen en sokken werden toch stinkend nat. De hele groep stonk een uur in de wind na dit stuk. Na een asfalt klim volgde toen de eerste leuke trail alweer. Na deze trail kwamen we op asfalt de overige groepen tegen waar een weg was afgesloten die we moesten hebben. Dit betekende een nieuwe route zoeken terug naar de beoogde route. Dat is de gidsen gelukt maar niet zonder uitdagingen. We moesten namelijk knettersteil door de boomgaarden omhoog. Het stijgingspercentage was al snel 20% en op stukken zelfs meer. Een laatste stuk ‘schotter’ was zelfs 25%. Pfff. Hier had Christel dringend een reep en een pauze nodig. Ook hierna volgden nog een paar geweldige en zeer uitdagende trails afgewisseld met korte en lange stukken stijgen over ‘schotter’ of asfalt. Met voldoende pauzes was het wel weer goed te doen. Natuurlijk konden we niet alles rijden (dat kon niemand overigens) maar wel weer veruit de meeste stukken.

In Latsch, waar we in 2011 een weekje in hotel Paradies zaten voor een MTB weekje, hebben we bij een pizzeria geluncht. We konden mooi buitenzitten bij dit heerlijke weer.

Na de lunch ging het in een veel rapper tempo, volledig over asfalt, 30 kilometer verder naar Meran. Vlak voor Meran was het fietspad aangelegd met een aantal hele gave haarspeldbochten. In Meran waren de Thermen het eindstation. Daar werden we door Gijs-Jan, Hans en Jens ontvangen met high-fives, omhelzingen en champagne! De trip was klaar!

Vervolgens hebben we nog lekker wat gedronken op een terrasje alvorens snel te douchen bij de thermen. Hierna nog even snel wat gegeten voordat we met de touringcar met fietsaanhanger naar Lermoos teruggebracht werden. In Lermoos hebben we met het grootste deel van de groep nog gezellig wat gedronken op het terras van ons hotel.

Het was een heerlijke week mountainbiken. Mooie routes, veel uitdagingen, veel lol met zijn allen. We hebben beiden weer veel grenzen verlegd, fysiek en vooral technisch! Voor mij was de TransAlp niet heel zwaar, al gold dat uiteraard wel voor sommige passages en routedelen. Ik heb overigens de hele week in de groene groep meegereden. Oorspronkelijk had ik bedacht een keer met blauw mee te gaan, maar daar heb ik maar van afgezien. Hoogtemeters en afstanden had ik waarschijnlijk wel aangekund, maar ik was vast en zeker gestruikeld over de snelheid van de groep en de soms lastigere trails. Ook voor Christel bleek ‘groen’ net te doen te zijn. Vooral de lange(re) hele steile stukken maakten het voor haar zwaar.

We zijn trots op wat we gedaan hebben en zijn nog zeker niet klaar met mountainbiken. Zondag maar eens onze ranzige kleren schoonmaken en de fiets eens een goede poetsbeurt geven! En daarna nog eens wat filmpjes monteren.