Wandeling Rotmoos Gletsjer en Zirbenwald bij Obergurgl

Tijd voor een wandeling! Na gisteren gebiked te hebben wilden we vandaag gaan wandelen. We willen wel fietsen deze week, maar ook weer niet al te veel om krachten te sparen voor de volgende week.

Gisteren tijdens het avondeten kregen we van een Belgisch stel een tip voor een mooie wandeling: in Obergurgl met de lift omhoog, dan naar de Rotmoos Gletsjer wandelen en vervolgens langs het riviertje terug. Die route was snel op internet gevonden alsmede een kleine uitbreiding waardoor we nog door het Zirbenwald zouden komen. De GPS was er klaar voor en dat gold ook voor het weer, echt Kaiserwetter zoals ze dat hier noemen.

Vanochtend zijn we met de bus, afgeladen vol met wandelaars overigens, naar Obergurgl gereden. Daar zijn we met de Hohe Mut I en II liften omhoog gegaan tot ongeveer 2600 meter hoogte. Bij het bergstation van de lift konden van een eerste grandioos panorama genieten. Het eerste deel van de wandeling volgde een soort van graat richting de gletsjer. Uiteindelijk ging dit pad over in een pad over de puinhellingen en kwam uit bij een punt, op 2700 meter hoogte, met een fantastisch uitzicht op een aantal (minstens 5) gletsjers. Hier hebben we lekker gepauzeerd om even wat te snacken en om van het uitzicht te genieten. Meteen ook de optie van mijn Apple Watch uitgeprobeerd om als afstandsbediening van de camera op de telefoon te dienen. Werkt perfect!

Na deze pauze daalden we over stenige en steile paden af richting de rivier. Deze werd door de gletsjer en allerlei bergstroompjes gevoed. Sommige van deze stroompjes kruisten ons pad en anderen volgden ons pad een stukje. Onderweg zagen we veel verschillende rotstuintjes. Door de vallei lopend kwamen we uit bij de mooie Schönwieshütte waar we een verlate lunch nuttigden. Na de lunch zakten we weer onder de boomgrens en ging de route verder door het Zirbenwald, een heel fraai stuk bergbos met wederom mooie natuur en mooie uitzichten. En vanwege de hoogte (boven de 2000 meter) bepaald niet zo bossig als wij bos kennen. De bomen stonden verspreid in kleine groepjes waar de zon uitbundig tussendoor scheen met volop ruimte voor andere begroeiing. Bijna aan het eind van het Zirbenwald konden we een blik werpen op de Obergurgl Klettersteig. Christel’s hard begon meteen harder te kloppen bij het zien van dit klimparcours en vanwege de twee hangbruggen, bestaande uit drie kabels (één om je voeten op te zetten en twee om je aan vast te houden). De klettersteig kwam meteen op Christel’s verlanglijst te staan. Bij mij daarentegen sloeg de angst om het hart. Op een afstand leek deze klettersteig mij toch echt te eng, maar wie weet, ik heb eerder met veel plezier een klettersteig gedaan dus wellicht kan deze ook een keer.

Terug in Obergurgl hebben we nog op een terrasje van ijs en ijskoffie genoten en een sportzaak bezocht om een nieuwe pet voor mij te kopen. Met zonneklep!